Copyright Aad Kalisvaart 2018

Home | Stations | Steden | Evenementen | Objectieven | Tips | Zwart & wit | Camera s | HDR fotografie | Verschillende onderwerpen | Fotoservice | E-mail

Pentax Camera s, Digitale Camera s, Pentax KS2

Naar Home

Naar Camera s

Naar Digitale Camera s

Pentax K-S2 spiegelreflexcamera

 

Toen Pentax/Ricoh nog geen jaar geleden de K-S1 lanceerde, was het onthaal nogal lauw. Het compacte spiegelreflexcameraatje zag er weliswaar futuristisch uit, maar ontbeerde voorzieningen die elders gemeengoed waren geworden. Vooral het ontbreken van Wi-Fi stond haaks op de gedurfde styling en de kleurige leds waarmee de body was geplaveid. Met de K-S2 lijkt Pentax zich te willen revancheren. De vormgeving is een stuk ingetogener, maar dit model beschikt w l over Wi-Fi plus NFC n een zo n beetje alle kanten op te draaien scherm. Verder bevat de weerbestendige body dezelfde 20-megapixelchip met instelbaar laagdoorlaatfilter als z n voorganger. De prijs bedraagt een kleine 800 euro, inclusief de nieuwe, eveneens weerbestendige en na gebruik inschuifbare 18-50 mm kitzoom. Als je daarbij bedenkt dat de K-S2 onder meer is uitgerust met twee instelwieltjes en een echte pentaprismazoeker met 100 procent dekking, is duidelijk dat je waar krijgt voor je geld.

 

Uitvoering en bediening

 

De K-S2 is de nieuwe middenklasser in het DSLR-assortiment, in de traditie van de K-50, K-30 en in een verder verleden K200D. Net als bij deze eerdere modellen is de body afgedicht tegen spatwater en stof, waarbij de makers erin zijn geslaagd de K-S2 nog wat compacter te houden dan de K-50 (al is de K-S2 weer iets zwaarder). Toch blijft het afgezet tegen een vergelijkbare systeemcamera een flinke jongen, zelfs voorzien van de compacte kitzoom. De nogal bedaagde 16-megapixelsensor heeft plaatsgemaakt voor een 20-megapixelchip met laagdoorlaatfiltersimulator: een ingenieuze Pentax-vinding die haar debuut maakte in de K-3. Andere aanpassingen aan de actualiteit zijn het verstelbare scherm en de ingebouwde Wi-Fi-module. In dit licht lijkt het merkwaardig dat het AF-systeem aan de vernieuwingsdrang lijkt te zijn ontsnapt, al zijn de prestaties bij weinig licht verbeterd. Pentax heeft niet geprobeerd te verbloemen dat de nogal bonkige body uit kunststof bestaat. Zeker in een van de diverse kleurige varianten doet alles de knoppen incluis ietwat speelgoedachtig aan. Gelukkig voelt de camera een stuk steviger aan dan hij er op het eerste gezicht uitziet, en dankzij de forse handgreep plus een duimsteuntje achterop heb je een goede grip. Die handgreep bevat trouwens behalve de vrij kleine accu ook een forse schuifklep voor de geheugenkaartsleuf. Daardoor is de enkele SD-kaart zonder moeizaam gepeuter te verwijderen, hetgeen bij oudere Pentax-modellen schering en inslag was. De bovenzijde maakt een opgeruimde en overzichtelijke indruk, zij het niet zo spartaans als bij de K-S1. De ingebouwde flitser klapt lekker hoog op; de concentrisch rond de ontspanknop geplaatste aan/uitschakelaar kent een aparte videostand.

 

Op zich best handig, maar wie prijs stelt op visuele scherptedieptecontrole, zal de Raw/Fx-knop moeten opofferen. Bij duurdere Pentax-modellen sluit je het diafragma tot de ingestelde waarde door de aan/uitschakelaar een extra zetje te geven, maar bij de K-S2 kom je dan in de videomodus terecht. Fotografen die liever onopvallend hun ding doen, zullen niet zo blij zijn met de felgroen verlichte ring rond de ontspanknop. Gelukkig valt die sfeerverlichting uit te zetten of te dimmen, wat helaas niet geldt voor het sluiter- en spiegelgeluid. Zelfs in de Live View-stand klapt de spiegel voor n na het maken van de foto luidruchtig heen en weer spiegel- en sluitermechanisme zijn blijkbaar gekoppeld , met alle vertraging, herrie en trillingen van dien. Het grote programmawiel draait nogal licht (temeer omdat een vergrendeling ontbreekt); de instelwieltjes voor en achter hadden wat groter gemogen. Boven op de body prominent de nieuwe Wi-Fi-knop; voor de rest is het aantal knoppen bescheiden gehouden. De grootte van die knoppen trouwens eveneens, wat deels zal komen door ruimtegebrek. Met grote vingers tast je nogal eens mis. Het scherm (7,6 cm/3 , 921.000 beeldpunten, geen aanraakfunctionaliteit) is als zodanig niet spectaculair. Het is echter in alle richtingen verstelbaar, wat de bruikbaarheid bij Live View vergroot. Je kunt het scherm ook vanaf de zijkant helemaal naar voren draaien voor selfies, of naar binnen klappen om het tegen beschadigingen te beschermen. Zodra het scherm bij Live View in de selfie-stand wordt gezet, verhuist de ontspanknopfunctie automatisch naar de meer naar achter gelegen Wi-Fi-knop voor een beter houvast terwijl je de camera met je linkerhand met de lens naar je toe vasthoudt. Het groene ringetje verhuist mee. Het menu zit, zoals gebruikelijk bij Pentax, overzichtelijk in elkaar. Als je wilt, kun je zelfs de menukleuren aanpassen.

 

F4-5,6/18-50 mm DC WR RE objectief

 

Het nieuwe F4-5,6/18-50 mm kitzoompje is uitgerust met een transportstand. Om het objectief te kunnen gebruiken, moet je de ontgrendelknop indrukken en de zoomring naar de 18 mm stand draaien, waarna een tweetrapstubus naar buiten komt en het objectief praktisch net zo groot wordt als de normale kitzoom. In de 18 mm stand is het objectief trouwens het langst. Verwarrend voor Pentax-routiniers is dat de zoomring vooraan is geplaatst. De smalle scherpstelring zit dicht op de body. Bij het verdraaien in de MF- of AF-stand (het objectief beschikt over Quick-Shift-override) produceert het ingebouwde scherpstelmotortje een irritant knetterend of zoemend geluid. Evenals het gegeven dat je niet handmatig kunt scherpstellen terwijl de camera uitstaat, wijst dit erop dat de scherpstelring de motor aanstuurt. Per saldo maakt handmatige scherpstelling m r lawaai dan automatische, want de DC-motor doet z n werk dan behoorlijk stil en snel. Dat zou een aanwinst zijn bij video, ware het niet dat je voor continu-AF nog steeds keer op keer op het betreffende knopje moet drukken, wat toch bijgeluiden op de soundtrack oplevert. De scherpstelring is niet voorzien van een afstandsschaal. De bajonet is van kunststof en het algehele plasticgehalte benadert dat van een afwasteiltje van de euroknaller, maar de ringen draaien vrij soepel en alles voelt zeker in ingeschoven toestand redelijk solide aan. Bij scherpstellen en zoomen draait de frontlens niet mee. Optisch geven de nieuwe 18-50 mm en de oude 18-55 mm (eveneens in weerbestendige WR-uitvoering) elkaar weinig toe.

 

Beide vertonen in de groothoekstand een prominente tonvormige en in de telestand enige kussenvormige vertekening, en moeten een paar stopjes gediafragmeerd worden voor optimale prestaties. In de groothoekstand tekent de meegeleverde 18-50 mm een tikkeltje scherper dan mijn 18-55 mm; in de telestand is het juist andersom. Opgemerkt moet worden dat de K-S2 op afroep allerlei lensfouten in de JPEG-bestanden te lijf kan, van vertekening en vignettering tot chromatische aberratie en diffractie aan toe. Een Adobe-lensprofiel voor de nieuwe zoom ontbreekt vooralsnog, maar dat kan snel veranderen. De nieuwe kitzoom is iets duurder dan de 18-55 mm, en tegenover de compacte transportstand en de stillere AF staan een paar millimeters minder telebereik en de iets lagere lichtsterkte.

 

Prestaties Pentax K-S2

 

De 20-megapixelchip is zoals gezegd niet voorzien van een laagdoorlaatfilter. Maar net als bij de K-3 kan de in de body ingebouwde beeldstabilisator worden ingezet om zo n filter te simuleren, met zelfs de keus uit verschillende sterktes. Spijtig dat zoiets niet in de papieren Startgids wordt uitgelegd. Behalve JPEG-foto s in drie verschillende kwaliteitsniveaus en diverse formaten kan de K-S2 ook 12 bits Raw-opnames maken, naar keus in Pentax eigen PEF- of het universele DNG-formaat. De seriesnelheid bedraagt maximaal vijfenhalf beeldje per seconde, maar door de niet al te grote buffer is de pret vooral in Raw van korte duur. Zoals vrijwel alle consumentencamera s heeft de K-S2 een duizelingwekkend arsenaal aan motiefprogramma s, kleurinstellingen en filtertjes in de aanbieding. Maar waar het natuurlijk op aankomt, is de beeldkwaliteit sec. Op dat punt stelt de nieuwe Pentax niet teleur: de weergave van fijne details doet (in JPEG n Raw) nauwelijks onder voor die van de K-3 met z n 24 megapixels. E n maar: om het potentieel van de sensor te realiseren, is een kwaliteitsobjectief een must. Tot en met ISO 1600 blijft de detailweergave goed overeind en de ruis binnen de perken. Daarboven gaat de kwaliteit zichtbaar achteruit, maar met een beetje zorg is ISO 6400 nog bruikbaar. Bij de allerhoogste ISO-waarden levert de kleurruis pointillistische plaatjes op.

 

In JPEG weet de standaard-ruisonderdrukking die ruis weliswaar aardig te camoufleren, maar dat gaat weer ten koste van de scherpte en de details. Op de kleurweergave als zodanig valt niet veel aan te merken, alleen zijn de kleuren (vooral bij automatische witbalans) aan de koele kant. Wat het dynamisch bereik betreft, bleek uit de praktijkopnames dat het zaak is om conservatief te belichten. Qua schaduwdetaillering scoort de K-S2 goed, maar de hoge lichten gaan vrij gemakkelijk clippen. Zeker in JPEG, ondanks de ingeschakelde automatische dynamisch-bereikvergroter, wat niet ideaal is voor een amateurcamera . De Full HD-video s zien er bij voldoende licht prima uit, maar vanwege alle bijgeluiden is een externe microfoon een aanrader. Op AF-gebied hobbelt Pentax nog steeds wat achteraan, wat misschien ook te maken heeft met de aloude K-bajonet. Het reguliere autofocussysteem is met elf scherpstelpunten (waaronder negen kruissensoren) niet het meest geavanceerde op de markt. In de regel werkt het niettemin redelijk vlot en nauwkeurig, ook bij minder licht. Bij Live View komt contrast-AF met gezichtsdetectie in actie. Ook dat doet in veel situaties wat het doen moet, maar bij snelle bewegingen raakt het tracking-systeem het spoor bijster. Over het begeleidende spiegelgeklapper hebben we het eerder gehad.

 

Conclusie Pentax K-S2 review

 

De Pentax K-S2 is een stoer, compact spiegelreflexje met een behoorlijke uitrusting en een prima beeldkwaliteit. De weerbestendige uitvoering en het verstelbare scherm zijn handige extra s, en eindelijk is nu ook Wi-Fi ingebouwd. Voornaamste minpunt is het overbodige spiegelkabaal in de Live View-modus. Daardoor kun je onopvallend werken wel vergeten, wat weer afbreuk doet aan de meerwaarde van zo n verstelbaar scherm en van Live View in het algemeen. Kortom: voor het geld koop je aan de K-S2 een heel aardige spiegelreflex, maar een volwaardige ingebouwde systeemcamera zit er niet bij.